Bohol, dagen om niet meer te vergeten!

Zo, de afgelopen dagen heb ik veel gedaan en gezien. Afgelopen vrijdag ben ik smiddags met mijn reismaatje aangekomen op Bohol. Na onze backpacks te hebben afgeleverd bij het hostel hebben we een scooter gehuurd zodat we konden gaan en staan waar we wilden. Diezelfde avond zijn we naar Panglao Island gereden om daar wat te eten. Panglao Island is een klein eiland onder Bohol dat verbonden is via een brug, makkelijk bereikbaar met een scootertje dus. Na het eten zijn we al vrij snel teruggegaan naar het hostel om onze volgende dag te plannen, en dat was me er eentje!

Zaterdag ochtend vroeg zijn we met nog een andere Nederlander van ons hostel naar de chocolate hills gereden. Dit was ongeveer 70km maar met scooters die in Nederland als motor gekwalificeerd zijn duurde deze rit enkel een uurtje. De chocolate hills zijn zoals de naam doet vermoeden heuvels in het midden van Bohol. Gedurende de drogere periodes in het seizoen groeit er niks op deze heuvels en zijn ze bruin, vandaar ‘’chocolate’’ hills. Inmiddels heb ik foto’s toegevoegd op de foto pagina, hier is ook te zien hoe deze normaliter bruine bergen eruit zien. 

Na het zien van dit prachtige landschap zijn we doorgereden om onderweg een enkele tussenstop bij een waterval te maken. Na een verfrissende duik zijn we snel weer op de scooter gestapt om de Tarsiers te bezichtigen. Deze kleine halfaapjes staan bekend om hun grote ogen. In verhouding met de mens zijn hun ogen 150x zo groot in vergelijking met het lichaam. Ook hier heb ik foto’s van geplaatst op de foto pagina.

Inmiddels viel de avond op deze tot nu toe fantastische zaterdag. Na heerlijk te hebben gegeten was het tijd om deze dag af te sluiten op de rivier in gezelschap van vuurvliegjes. Deze vuurvliegjes hielden zich schuil in bomen langs de rivier en ook dit was waanzinnig om te zien. Als kerstlichtjes die een kerstboom verlichten verlichtten deze vuurvliegjes de bomen langs de rivierzijde. Een prachtig einde van een mooie dag!

De zondag stond in het teken van wat meer adrenaline. Samen met de twee andere nederlanders waren we van plan te gaan ziplinen met zijn drieen. Na een halfuurtje rijden kwamen we aan bij de plaats van bestemming. Een 120 meter hoge zipline gespannen boven een rivier waarbij je met +/- 50 km/u overheen raast, dat is wat ons te wachten stond. Na de gebruikelijke safety  check, en het klassieke ondertekenen (wat ik denk ik nog wel vaker ga moeten benoemen) van dat je weet waar je mee bezig bent, mochten we dan eindelijk de uitdaging aangaan. En daar hing ik dan, 120 hoog, met het idee dat je vliegt, een fantastische ervaring!

Na deze adrenalinekick hebben we onze weg vervolgd zonder een duidelijke locatie. Met zijn drieen besluiten we een zijweggetje in te rijden om zo het lokale leven wat meer te ontdekken. Uiteindelijk kwamen we aan bij een klein basketbal veldje, verstopt midden in de jungle, waar een stuk of tien kinderen aan het basketballen waren. Zonder twijfel hebben we onze scooter neergezet en zijn we een partijtje gaan doen. Drie westerse jongens tegen tien Filipijnse kinderen. 5-4 verloren helaas maar wat vonden zowel wij als die lokale jongens het mooi! Door vaders en moeders werden veel foto’s gemaakt en ik kreeg het idee dat ze dit niet vaak meemaakten gezien het aantal bekijks dat we kregen: fantastisch!

Diezelfde avond nog kregen we na een paar biertjes het fantastische idee om een filipijnse traditie te proberen betreffende een balut. De balut is een delicatesse in Zuidoost-Azië en met name in de Filipijnen en Vietnam. Een balut-ei is een bevrucht eendenei met een bijna volledig ontwikkeld embryo, dat wordt gekookt. Deze hartige snack wordt veelal 's nachts door straatverkopers verkocht. Voor hen met een sterke maag: google afbeeldingen. Ik heb het hele ei opgegeten en moet zeggen dat het niet eens zo slecht smaakt, het ziet er enkel vies uit.

Het is nu maandag en ben vanochtend vanuit mijn hostel in Bohol vertrokken naar een hostel hier op Panglao Island. Zoals jullie wellicht al dachten is mijn duikavontuur hier in Bohol niet van start gegaan en dat zal ook niet meer gebeuren. Twee dagen geleden heb ik een duik instructeur ontmoet die mij heeft aangeraden mijn PADI course ergens anders te doen gezien de laksheid in veiligheid die men hier kent in Bohol. Veiligheid voor alles en dus heb ik besloten mijn PADI pas te halen bij mijn volgende stop: Siargao. In Siargao schijnt het duiken een stuk beter en veiliger te zijn, vandaar deze keuze. Morgen vertrekken we hier naartoe met de nachtboot en zullen we daar arriveren na een boottocht van twaalf uren. Ik hou jullie op de hoogte!

Ciao!!!